[ Pobierz całość w formacie PDF ]
kaj çe la fosado li pli nin ¸enus ol utilus. Krom tio mi pli
plezure kaj pli facile laboras, kiam mi tiujn senespri-
majn, esplorantajn okulojn ne vidas direktitaj sur miajn
manojn.
Vi pravas, grumblis Camphuis, perfortante sian
malbonhumoron. Li tute neglektis la lamaon, kiu sen-
decide paÿis ire kaj revene kaj kiam çi tiu ÿtelforiris, li
helpis al Amèn Hoeï pri la indiko de la spaco, en kiu ili
komencos la fosadon. Poste, farinte laborplanon, ili por
tiu tago çesigis la esploron kaj reiris al la tendaro.
La sekvintan matenon ili kune foriris kaj kun nova
energio komencis la penigan fosadon, kiu de nefakulaj
fortoj postulis preskaû superhoman fortostreçon kaj
grandan eltenkapablon.
La brula varmego estis preskaû neeltenebla; la ereta,
akra dezertosablo, kiu çion enpenetris, senkompate pi-
ketis ilian haûton kaj inflamigis la manojn kaj okulojn.
Precipe Amèn Hoeï ripete devis çesigi la laboron. Lia
96
RADIANTA LOTUSO
eLIBRO
malhardi¸inta korpo, preskaû senfortigita de la pereiga
opiofumado, komence ne kapablis kontraûstari tiel pen-
igan laboron kaj plurfoje ÿajnis, ke la kolÿito devos cedi.
Paûzinte, li tamen reprenis la fosilon kaj iom post iom la
laboro ÿajne pli bone progresis.
Lacegaj ili vespere sin trenis al la tendaro kaj frue sur-
liti¸is, por la sekvantan tagon freÿkura¸e daûrigi la labo-
ron.
Kvin sinsekvajn tagojn de la mateno ¸is la vespero ili
seninterrompe laboris ne atingante eç la plej etan rezul-
ton, kiam en la posttagmezo de la sesa tago subite dis-
falis parto de la antaûvando de la elfosita puto. Camp-
huis, kiu vidis la sablon forÿovi¸i, kun duone retenita
krio de ektimo flankensaltis kaj post tio mirrigardis al
Amèn Hoeï, kiu lian ekkrion respondis per laûta kriego.
La kolÿito kaptis tiun rigardon kaj per etendita mano
montris la aperturon, kiu ekestis pro la disfalo.
Jen! li kriis al la in¸eniero. Jen! Ni kvin aû ses met-
rojn eraris pri la loko de la kaÿejo . . .
Je sia neesprimebla surprizo Camphuis ekvidis grizan
muron el kalkÿtono, kiu nudi¸is pro la disfalo. Akre kon-
turi¸is sur la muro la argilumaj juntoj de fermÿtono,
kiun tamen ankoraû duone kovris la forÿovi¸inta sablo.
Ni eraris, sinjoro, ni eraris, ekscitite ripetis la kolÿito
diversfoje.
Sed tamen trovis! eligis Camphuis raûktone.
97
RADIANTA LOTUSO
eLIBRO
Proksimi¸inte Amèn Hoeï komencis esplori la muron
per fakula rigardo. Precipe la juntoj de la fermÿtono evi-
dente altiris lian intereson kaj subite li mallaûte ekfajfis.
Çi tiu fermÿtono estas difektita, sinjoro, li surprizi-
te ekdiris.
Çu difektita? Kion vi celas? demandis Camphuis, kiu
spirtene observis la esploron de la kolÿito.
Mi celas, ke origine oni ¸in fiksis per mortero, pos-
te ¸in malfiksis kaj denove lokis, por kio oni tamen uzis
argilumon de Nilo. Jen, la postsignoj de mortero anko-
raû estas videblaj.
Treege surprizite la in¸eniero rigardis al la kolÿito.
Tio do verÿajne signifas, ke Radianta Lotuso . . .
li mirigite komencis.
Estas ÿtelita, decide kompletigis Amèn Hoeï. Li kap-
tis seniluzii¸intan rigardon de la in¸eniero kaj daûrigis:
Jes, tio seniluziigas, sed tamen ne estas miriga. Multajn
tombojn, precipe tiujn en la Valo de la Re¸oj, en postaj
jarcentoj vizitis rabistoj. Ili prirabis la tomboçambrojn
kaj vendis la valoraîojn en Kadesch, la Ramses-urbo, kie
nestis organizita rabistaro. Eble instruitaj de siaj avide-
maj pastroj, la ÿtelistoj ankaû çi tie praktikis sian profe-
sion.
Dum la kolÿito sin klinis al pioço, li daûrigis: Ni sufi-
çe baldaû scios, kion la kaÿejo ankoraû enhavas; se vi
bonvolas iom flankeniri, sinjoro . . . .
98
RADIANTA LOTUSO
eLIBRO
Rapide Camphuis paÿis malantaûen por fari lokon al
la kolÿito. Çi tiu negativa rezulto de iliaj penadoj por
akiri Radiantan Lotuson lin forte seniluziigis post la
multpromesaj rezultoj de la unua esploro, kvankam tio
ja neniel estis persona perdo por li. Per malhela rigardo
li observis la penadojn de la kolÿito por fori¸i la ferm-
ÿtonon kaj nur kiam çi tiu ekÿanceli¸is, li eksentis novan
intereson. Uzante la pioçon kiel levilon, Amèn Hoeï post
lasta fortostreço sukcesis renversi la ÿtonon. La pecoj
kun obtuza bruo falis en la sablon kaj la ÿviton forviÿan-
te de la frunto, la kolÿito eligis ¸emon pro malstreçi¸o.
Sciavide la in¸eniero proksimi¸is kaj îetis rigardon en
la malgrandan spacon, el kiu la suno forpelis çiujn om-
brojn. ¯i similis tombkavaîon kun masonitaj vandoj kaj
certe estis ne pli granda.
Malplena, elglitis el la buÿo de Amèn Hoeï.
Ne, jen vidu, en çi tiu angulo estas kesteto, subite
ekkriis Camphuis kun sova¸a tono en la voço. Li sin kli-
nis kaj metis sian brakon en la faûkan aperturon. Tre-
mante pro emocio, li singarde ÿovis iun objekton al si kaj
¸in prenis per ambaû manoj. Estis malgranda, orumita
kesteto, jam kelkloke putri¸inta kaj riçe ornamita per
simbolaj figuroj. Ambaû viroj senparole sin rigardis kaj
la streço, kiu ilin regis, dum momento ilin senpovigis.
Fine tamen ilia sciavido ilin pelis al agado kaj kvazaû
laûkomande ili sidi¸is en la sablon. Neniu el ili ambaû
99
RADIANTA LOTUSO
eLIBRO
kura¸is diri sian konjekton pri la enhavo kaj Camphuis
singarde klopodis forigi la kovrilon. ¯i rezistis al liaj pe-
nadoj kaj nur kiam li uzis sian trançilon, li sukcesis mal-
fermi la kesteton.
Preskaû samtempe Amèn Hoeï kaj Camphuis etendis
la manon. La kesteto ÿajnis tute plena de malgrandaj
oraj statuetoj, çiuj preskaû samformaj kaj kiuj krom fo-
silo ankaû portis sakon sur la dorso.
Schebti-statuetoj, sinjoro, surprizite eligis la kolÿito.
ili malmulton signifas por la nuna scio pri la antikveco.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]