[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Również księgi symboliczne luteranizmu (1570) zwracały na to uwagę, że duchowny ma być
powolany rite vocatus , to znaczy według, czy zgodnie z rytem, o którym w poprzednim zdaniach
jest mowa. To jest związane z tzw. sukcesją apostolską , czyli nieprzerwanym łańcuchem
przekazywania tego urzędu od czasów apostolskich az po dzień dzisiejszy. Należący do ruchu
wysokościelnego w Niemczech uważają, że w niemieckim ewangelicyzmie ten problem jest różnie
pojmowany (niektórzy uważają, że wystarczy tylko sukcesja wiary apostolskiej!) i dlatego nie
wszyscy ewangeliccy biskupi powiÄ…zani sÄ… tÄ… liniÄ… prawdziewej i nieprzerwanej sukcesji
apostolskiej . Dlatego tam ruch wysokościelny ma swoich
alternatywnych biskupów, których sukcesję apostolską można udowodnić przynajmniej od 1566 r.
(wcześniej na razie jest to niemożliwe!). Tym, od którego pochodzi sukcesja apostolska, to kardynał
SCIPIO REBIBA (1504-1577). Papież Grzegorz XII mianował go wielkim inkwizytorem Rzymskiej
2
Inkwizycji. On przekazał sukcesję swoim następcom, a następnie poprzez biskupa Dominika Varleta
konsekrowanego 19 II 1719 r. w Paryżu jako biskupa Babilonu, który z kolei zerwał z Rzymem i
konsekrował 4 kolejnych starokatolickich arcybiskupów Utrechtu i tak aż po konsekrowanego w dniu
2 II 2004 r. kierujÄ…cego np. Kommunität St. Michael ks. Matthiasa Nische.
Wspomniany powyżej kardynał Rebiba jest niezwykle ważną postacią dla Kościoła Rzymsko
Katolickiego w Polsce ze względu na fakt, że do niego sięga łańcuch sukcesji apostolskiej
większości obencych polskich biskupow katolickich, w tym i nieżyjącego papieża Jana Pawła II.
Luteranie skandynawscy, a przez ich pośrednictwo luteranie słowaccy, czescy i polscy natomiast
w swym nieprzerwanym łańcuchu święceń biskupich sięgają jeszcze nieco dalej, mianowicie do
papieża Klemensa VII (Giulio de Medici, który był nota bene wrogiem reformacji!), który w dniu 1
mają 1524 r. w Rzymie konsekrował dla Szwecji, zakonnika Petrusa Magni (1524-1534), który z
kolei jako 30-ty i ostatni biskup rzymsko-katolicki Diecezji Västerås pozostaÅ‚ w diecezji do koÅ„ca
życia i w Zwięto Epifanii 6 I 1528 r. konsekrował pierwszych luterańskich biskupów: Magnusa
Haraldi (Diecezja Åb), Martena Skytte (Diecezja Skara) i Magnusa Sommar (Diecezja Strängnäs ),
a w dniu 22 września 1531 r. wraz z nimi konsekrował pierwszego luterańskiego arcybiskupa
prymasa Szwecji Petri Nerciusa Laurentiusa (Archidiecezja Upsala).
W sprawie luterańskiego rozumienia urzędu Kościoła w listopadzie 2006 r. niemieccy luterańscy
biskupi wydali wyjaÅ›nienie zawarte w Ordnungsgemäß berufen ( PowoÅ‚ani zgodnie z
porządkiem ). Na to cały szereg profesorów i doktorów teologii ewangelickiej, a wśród nich ks.
professor dr Peter Beyerhaus, który przewodzi braterskiemu ruchowi pietystycznemu i jest
biskupem wysokokościelnym (sukcesję biskupią chyba jednak posiada ze Szwecji), a także wielu
księży, złożyło protest na ręce Biskupa Krajowego, a zarazem i Naczelnego, ks. dr. Johannesa
Friedricha z Monachium przeciwko stanowisku Konferencji Biskupów Luterańskich w Niemczech jak
niezgodnemu z księgami symbolicznymi luteranizmu. Podobnież zdarzało się bowiem, że w
Niemczech nawet bez nałożenia rąk odbywała się ordynacja, a komunia św. była sprawowana nie
przez ordynowanych duchownych (wikariuszy, którzy tam nie są ordynowani). Z tego więc względu
powstały w różnych Kościołach Krajowych stowarzyszenia księży, koleżeńskie stowarzyszenia
ewangelicko-luterańskie, które nie są żadną organizacją, ani też nikt z ich członków nie wystąpił ze
swego Kościoła, lecz mają swoich alternatywnych biskupów posiadających sukcesję apostolską
stojąych na czele stowarzyszeń Zw. Ansgara , Zw. Jana , czy też Wspólnota braterska św.
Michała , w których są święcenia i sprawowana jest msza św. podobna do Deutsche Messe
Marcina Lutra.
Tu na marginesie, warto także zauważyć, że zarówno Kościól Rzymsko Katolicki jak i Kościół
Starokatolicki w różnych krajach świata posiada biskupów z różnych względów tajnie
wyświęconych ( in pectore ), aby zachować w ten sposób w trudnych czasach łańcuch
nieprzerwanej sukcesji apostolskiej sięgającej prawdopodobnie aż do apostołów (tak było w
Czechach, w Polsce, w Chinach).
3. Msza , a więc nabożeństwo główne z Wieczerzą Pańską odprawiane jest przez
wysokościelnych duchownych w szatach liturgicznych starożytnego Kościoła (alba, stuła i ornat),
które po dzień dzisiejszy pozostawił luterański Kościół Szwecji, lub większość luterańskich
Kościołów na całym świecie. Także biskupi ubrani są w kapę biskupią, mitrę, lub infułę na głowie, a
w ręce trzymają pastorał laskę biskupią (Por. Psalm 23). W niektórych wysokościelnych zborach
(np. Braunschweig Bruder kirche) używane jest nawet kadzidło, które ma symbolizować unoszącą
się do Boga modlitwę, jak wyjaśnia psalmista w Psalmie 141,2: Niech wznosi się ku Tobie modlitwa
moja jak kadzidło. Wysokokościelni nie akceptują ordynacji kobiet, choć kobiety są także wiernymi
członkami ich społeczności.
3
4. Bardzo ceniona jest przez ruch wysokokościelny spowiedz (w tym także spowiedz prywatna),
oraz praktykowane jest bogate życie liturgiczne, które ma być także środkiem do odnowy duchowej
ewangelickiego chrześcijaństwa (codzienna modlitwa Godzin patrz: ZE 967).
Ponieważ luterański ruch wysokościelny mieści się w granicach luterańskich ksiąg symbolicznych
(wyznaniowych), dlatego ma on nadzieję, że wnosi do Kościoła luterańskiego ożywienie i
pogłębienie wiary luterańskiej poprzez odnowę liturgiczno-sakramentalną, nawrotem do czasów
Reformacji, do ksiÄ…g symbolicznych luteranizmu.
(Henryk Starogardzki)
4
[ Pobierz całość w formacie PDF ]