[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Poczekaj tutaj, zaraz wracam.
Podczas gdy Jenny czeka na dworze, Juha biegnie do swojego pokoju, wyjmuje z szuflady
segregator, potem szybko zbiega ze schodów.
Ritva wychodzi z kuchni i próbuje go zatrzymać.
- Dzięki Bogu, \e jesteś. Czy goście mają przyjść o siódmej? Nie wiem, jak z tym wszystkim
zdą\ę. Gdzie się tak śpieszysz? Nie zostaniesz w domu, \eby przygotować przyjęcie?
- Teraz nie mam czasu rozmawiać! - sapie Juha i biegnie do czekającej na zewnątrz Jenny.
Zadośćuczynić. Jak to zrobić?
Przyjacielowi, którego się bardzo zawiodło, wtyka się w rękę segregator i mówi:
- Masz.
- Co to jest? - pyta przyjaciel.
- Moja kolekcja reklam filmów.
Wszyscy znajomi Juhy i Jenny coś zbierają. Często kilka ró\nych rzeczy. Na pierwszym
miejscu znaczki. Wszyscy je zbierają. Z reguły są to zbiory tematyczne. Jenny zbiera znaczki
z motywami kwiatów, Lennart o tematyce sportowej, Eryk ma znaczki z motywem Walta
Disneya.
Specjalność Juhy to znaczki z motylami.
Juha niestety nic nie wie o motylach. Szczerze mówiąc, motyle w ogóle go nie interesują, nie
zbierałby ich, ale chodzi mu o znaczki.
Juha ma klaser z czarnymi stronami, które powodują, \e znaczki wyglądają bardziej
elegancko ni\ w starych klaserach o białych stronach. Najlepsze znaczki pochodzą z Omanu i
Jemenu. Są największe i najładniejsze. Za 3,50 w sklepie z zabawkami mo\na kupić całą serię,
która liczy pięć sztuk. Wspaniała seria z motylami z Omanu jest absolutnie warta 3,50.
Oprócz znaczków mo\na zbierać prawie wszystko: naklejki, pachnące gumki do wycierania,
miniaturowe buteleczki po alkoholach, modele samolotów, puszki po piwie.
Juha zbiera reklamy filmów. Wycina je z gazet i kolekcjonuje.
Jest bardzo dumny ze swoich zbiorów.
A więc jak zadośćuczynić? Bierze się swoją kolekcję reklam filmowych...
-Wklejam je do segregatora - tłumaczy Juha, przerzucając kartki. - Czasami je oglądam. A to
moja ulubiona.
I pokazuje jej reklamÄ™ filmu katastroficznego Tragedia Posejdona .
- To oczywiście filmy dla dorosłych - wzdycha Juha - wszystkie najlepsze filmy są dla
dorosłych. Ture Sventon ze Stigiem Grybe jest dozwolony dla dzieci. Oh! Jak chciałbym
zobaczyć Ture Sventona ze Stigiem Grybe.
- Zwietna kolekcja - chwali Jenny, która nie umie być niemiła.
- Jest twoja.
- NaprawdÄ™? - pyta Jenny sceptycznie. - Ale dlaczego?
śeby zadośćuczynić. Nieporadna próba czarowania. Wyjdzie? Czy nie wyjdzie?
- Muszę ju\ iść. Cześć, Jenny!
Po Jenny widać, \e tym razem czary nie podziałały.
Rozstali siÄ™.
Jenny mocno przyciska do piersi album Juhy.
65
Jenny wkłada eleganckie ubranie. Na łó\ku le\ą sukienki, które odrzuciła. Wkłada długą
spódnicę. Przez cały rok nie mogła się o nią doprosić.
Z garderoby wyjmuje swoją najładniejszą bluzkę, liliową z bufiastymi rękawami, zupełnie
nowÄ….
Wygładza ręką zagniecenia.
Bluzka jest gładka jak policzek Juhy.
Policzek, o którym marzy, \eby go dotknąć, pogładzić delikatnie palcem. On się uśmiechnie i
ona się uśmiechnie, i będą najlepszymi przyjaciółmi. Skryją się przed światem, daleko, daleko
od Savbyholm.
Jenny wzdycha i wciąga bluzkę przez głowę.
Potem siada przed lustrem. Ostro\nie odpina spinkę z włosów, próbuje zrobić sobie
modniejszÄ… fryzurÄ™.
Grzebieniem i szczotką układa loki, grzywkę i fale - z takiej brzydkiej dziewczynki chce
zrobić ładną.
Długo siedzi przed lustrem, przegląda się uwa\nie, przeciąga szczotką po włosach.
Wyjmuje kosmetyczkę, na powieki nakłada błyszczące cienie, maskarą maluje rzęsy - próbuje
być kimś, kim nie jest.
KimÅ›, kogo zaprasza siÄ™ na prywatki.
Próbuje stać się warta miłości.
Dzwoni telefon.
Jenny wzdryga się. Jej ciało ogarnia radość. To on. To musi być on. Wie, \e to on.
Biegnie, \eby odpowiedzieć, ale w korytarzu, gdzie jest telefon, ojciec ju\ podnosi słuchawkę.
- Jenny? - mówi - oczywiście! Chwileczkę, zaraz ją poproszę.
Dumnie wali serce w piersi. Pod bluzkÄ… faluje klatka piersiowa.
Najdro\szy Juha!
- Jakiś Tomas - mówi ojciec - pyta, czy zechcesz się z nim spotkać.
Jenny zatrzymuje się. Tomas! To przecie\ nie tak! Jenny cofa się kilka kroków. Z oczu płyną
jej łzy. Zakrywa dłonią usta, \eby nie krzyczeć, ale jednak krzyczy.
To mały, maleńki krzyk, którego nie zdą\yła powstrzymać.
Mały krzyk, który się z niej wylewa.
- Chwileczkę, Tomas - mówi ojciec do słuchawki i z dezaprobatą spogląda na córkę. -
Wystroiłaś się jak czupiradło!
A ona stoi z wymalowanymi na niebiesko rzęsami i w długiej do ziemi spódniczce, ze swoją
wystawioną na widok publiczny tęsknotą, a wstyd, który czuje, przytłacza ją.
Dłońmi próbuje przykryć twarz. Wstydzi się tak bardzo, \e a\ pali ją skóra. Biegnie do
swojego pokoju. Musi teraz być sama, \eby nikt jej nie widział, bo jest brzydka, brzydsza ni\
kiedykolwiek przedtem.
Ojciec woła ją:
- Jeśli ci się wydaje, \e jak się wystroisz, będziesz ładniejsza, to się mylisz!
Jego głos rozbrzmiewa echem jak głos księdza w kościele: Nie myśl sobie, \e jesteś kimś
nadzwyczajnym! Nie rób z siebie kogoś innego, ni\ jesteś!
Jenny zatrzaskuje za sobą drzwi, rzuca się na łó\ko i płacze.
Maskara zostawia plamy na pięknej, nowej bluzce.
Chce zabić wszystkich na świecie. Chce zabić siebie.
Prosi Boga, \eby nie istnieć.
Ale istnieje. Istnieje dzisiaj i przez wszystkie inne dni.
Dzieciństwo jest bez dna, a ona nieustannie traci grunt pod nogami.
66
W du\ym garnku, wypełnionym tłustą wodą, pływa jeszcze parę kiełbasek. Popcorn prawie
się im ju\ skończył. Prywatka trwa w najlepsze. Wszyscy tańczą.
Na płycie kręci się Get Down And Get With It zespołu Slade.
Juha tańczy z Li i popisuje się przed nią!
Li uśmiecha się tylko. To niewa\ne, \e Juha nie umie tańczyć.
Podskakuje, klaszcze i tupie, próbuje rozruszać towarzystwo.
Reszta tańczy z większą powagą.
Stefan niespokojnym spojrzeniem próbuje uświadomić Jusze, \e robi z siebie wariata.
Get Down And Get With It to piosenka wszystkich prywatek, myśli Juha.
Poza nim nikt inny tak nie uwa\a.
Pia, tańcząc z Lennartem, demonstracyjnie okazuje znudzenie.
Eva-Lena tańczy ze Stefanem, kiwa głową w kierunku Juhy.
Jaki z niego nieopierzony kurczak!
A Juha tupie, klaszcze i podskakuje, nie posiadając się ze szczęścia, podczas gdy Slade
śpiewa: Everybody enywhere, come on and stamp your feet, I said stamp your feet, yeah yeah
yeah, come on stamp your feet.
W końcu Eva-Lena decyduje, \e ju\ tego wystarczy. Podchodzi do Juhy i trąca go palcem
wskazujÄ…cym.
- Nie masz jakiejÅ› innej muzyki?
Juha zaskoczony przestaje tańczyć.
- A co, ta jest niedobra?
Stefan wyłącza gramofon. Zapada cisza.
- Zgadzam siÄ™ z EvÄ…-LenÄ…. Nie masz innej muzyki?
I wszyscy, jak na komendę stłoczeni przy adapterze, zaczynają grzebać w płytach
Propaganda zespołu Spark, Sweet Fanny Adams , Desolation Boulevard zespołu
Sweet, Sheer Heart Attack zespołu Queen. Pada propozycja za propozycją, płyty lądują na
podłodze, ktoś niechcący wylewa sok na Sweet Fanny Adams .
Juha bezsilnie przygląda się całemu zamieszaniu.
Jest tak jak w klasie, kiedy wychowawczyni chce wyświetlić film.
Przewija taśmę w projektorze i mówi:
- Słuchajcie, czy ktoś mo\e mi pomóc?
Wszyscy chłopcy, oprócz Juhy i Tomasa, rzucają się do pani i zaczynają majstrować przy
projektorze jeden przez drugiego.
Jedna z dziewczynek podnosi rękę i pyta: :
- Co to za film, proszÄ™ pani?
Pani czyta tytuł:
- Droga drzewa z lasu do fabryki papieru .
- Czy to film edukacyjny? - krzyczy przera\ona Eva-Lena.
Pani potwierdza.
- O nie! - wykrzykują dziewczynki i biją głowami w ławki.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]